توسط : دو نماینده مجلس (MPP) از احزاب مخالف برنامه‌ای را طراحی کرده‌اند که می‌گوید می‌تواند بحران بی‌خانمانی در انتاریو را در مدت ۱۰ سال حل کند. نماینده مجلس ایسلین کلنسی از کشتیرن سنتر و نماینده مجلس لی فیرکلاو از ایتوبیکو-لیکشور، به عنوان حامیان مشترک یک لایحه خصوصی فعالیت می‌کنند که به گفته آنها یک برنامه مبتنی بر مسکن را ایجاد می‌کند. کارشناسانی که با CBC نیوز صحبت کرده‌اند، می‌گویند که اگر این لایحه به تصویب برسد، قدم‌های مهمی برای رسیدگی به بحران بی‌خانمانی در شهرهای انتاریو خواهد بود.
لایحه ۲۸، تحت عنوان “پایان بی‌خانمانی با مسکن”، شامل ایجاد یک مزیت مسکن قابل حمل، راه‌اندازی یک کمیته مشاوره‌ای با افراد با تجربه و جمع‌آوری داده‌ها درباره مسکن حمایتی است تا اطمینان حاصل شود که استان به هدف‌هایش می‌رسد.
ایسلین کلنسی در یک کنفرانس خبری گفت: “هر انتاریویی سزاوار یک مکان ثابت، امن و مقرون به صرفه برای زندگی است و این قانون جدید یک راه‌حل و یک مسیر روشن مبتنی بر شواهد، همدردی و تعهد به مسکن به عنوان یک حق بشر را ارائه می‌دهد.”
فیرکلاو گفت که برای پیداکردن راه‌حل‌های واقعی، باید به علل بی‌خانمانی پرداخته شود. او افزود: “ما داده‌ها را داریم، نقشه‌های راه را داریم و به عنوان این لایحه اشاره می‌کند، مسکن اول سیاست اثبات‌شده‌ای برای پایان دادن به بی‌خانمانی مزمن است.”
کلی ولچ که از منطقه واترلو آمده و گاهی به صورت ناپایدار زندگی کرده است، گفت در بعضی مواقع تنها ۲۰ دلار در جیبش داشته است. او می‌گوید این تجربه می‌تواند برای دولت ارزشمند باشد.
وی افزود: “من از این لایحه و به اشتراک گذاشتن آن تجربه زندگی حمایت می‌کنم زیرا ما راه‌حل‌هایی را پیدا می‌کنیم.” همچنین او تأکید کرد که همه حق داشتن یک خانه دارند و داشتن یک مسکن امن و مطمئن اولین قدم برای ساختن زندگی‌اش بود.
گزارشی که در ژانویه ۲۰۲۵ توسط انجمن شهرداری‌های انتاریو منتشر شد، نشان می‌دهد که بیش از ۸۰,۰۰۰ نفر در انتاریو در سال ۲۰۲۴ بی‌خانمان بودند که این یک افزایش ۲۵ درصدی نسبت به سال ۲۰۲۲ است.
این گزارش هشدار داده است که “انتاریو در آستانه بحران بی‌خانمانی است” و بدون “مداخله قابل توجه” تعداد افرادی که در استان بی‌خانمان هستند ممکن است تا سال ۲۰۳۵ سه برابر شود. همچنین اشاره شده که ۲۵ درصد از افرادی که بی‌خانمان هستند، کودکان و جوانان هستند و مردم بومی بیش از حد تحت تأثیر قرار دارند، به طوری که ۴۵ درصد از افرادی که در جوامع شمالی بی‌خانمان مزمن هستند، خود را به عنوان بومی معرفی کرده‌اند.
