ملت نخستین کانهساتاکه که روزگاری در جریان بحران اوکا در برابر ارتش کانادا برای دفاع از سرزمین خود ایستاد، اکنون با نبردهای زیستمحیطی مرتبط با فروشگاههای عظیم حشیش روبهرو شده است — این بار نبردی که بیشتر درون جامعه جریان دارد.
دو زن جوان از ساکنان کانهساتاکه، «کاویساینه آلبانی» ۲۷ ساله و «کاریهوهتسثا کاپلز» ۲۳ ساله، همراه با فرزند یکساله کاپلز، روی قطعهای زمین جنگلی که ادعای مالکیت آن را کردهاند ایستادهاند تا مانع تخریب محیطزیست توسط پروژههای توسعه مرتبط با صنعت حشیش شوند. آنها میگویند حفاری عمیق و قطع درختان پشت فروشگاه پنجطبقهی «بیگ چیف وِرایتی» — یکی از فروشگاههای بزرگ حشیش در جاده ۳۴۴ کبک — بخشی از موج ساختوساز بیوقفهای است که زمینها و سواحل منطقه را تغییر میدهد و اختلافات قدیمی داخلی را شعلهورتر میکند.
کاپلز میگوید: «آنچه در سال ۱۹۹۰ برایش جنگیدیم، همان چیزی است که هنوز برایش میجنگیم، اما این بار نه علیه زمین گلف یا شهر اوکا، بلکه علیه مردم خودمان که ذهنشان آلودهی طمع شده است.»
پس از بحران اوکا و خروج ارتش، بیشتر دعاوی زمینClaim این ملت حلنشده باقی ماند و شورای باند (شورای محلی) با چالش ایجاد اقتصاد پایدار روبهرو شد. فروشگاههای تنباکو کمی رونق آوردند، اما با قانونیشدن حشیش در کانادا در سال ۲۰۱۸، دهها فروشگاه حشیش در جاده اصلی ایجاد شد — از مغازههای کوچک چوبی تا ساختمانهای عظیم با بیلبوردهای دیجیتالی و تبلیغ مواد توهمزا، مشروبات، دستگاههای اسلات و بنزین.
این صنعت در عین ایجاد شغل و درآمد، مشکلاتی چون آلودگی محیطزیست، تغییر کاربری غیرمجاز زمینهای جنگلی و ساحلی، و حتی ورود جرم سازمانیافته را به همراه داشته است. برخی از عملیاتها به خشونت و حتی آتشسوزی عمدی انجامیدهاند. پلیس محلی در سال ۲۰۰۴ منحل شد و اکنون پلیس استانی فقط در موارد جدی مداخله میکند.
برخی مالکان فروشگاهها متهم به ریختن خاک و مصالح غیرمجاز در ساحل دریاچه «دو کوه» برای گسترش ملک خود شدهاند. دادگاه عالی کبک علیه چند مالک، از جمله اعضای همین جامعه، حکم توقف این اقدامات را صادر کرده است. با این حال، برخی مالکان میگویند دولتهای بیرونی حق دخالت در زمینهای بومی را ندارند.
کانهساتاکه اکنون با بحران حکمرانی و لغو انتخابات اخیر شورای باند روبهرو است. اختلافات داخلی مانع از تصویب قوانین روشن برای کنترل صنعت حشیش شده است. نامزدهای ریاست شورا معتقدند برای قانونگذاری و کنترل این صنعت باید رضایت کامل جامعه جلب شود، حتی اگر مقابله با گروههای جرایم سازمانیافته خطرناک باشد.
درحالیکه برخی از مالکان، مانند گری گابریل، بر مزایای اقتصادی این صنعت و اشتغال گسترده تأکید دارند، فعالانی چون کاپلز و آلبانی معتقدند ضررهای زیستمحیطی و اجتماعی آن بیشتر از منافعش است — و امید خود را نه به شورا، بلکه به باور عمیقتری برای حفاظت از زمین بستهاند.