توسط : وقتی تارا دی پراتو یک پست فیس بوک در مورد زنی دید که به شدت به یک اهدا کننده نیاز داشت تا بخشی از کبد خود را به او بدهد، بلافاصله می دانست که او قرار است اهدا کننده نجات دهنده زندگی باشد.
“من قبلاً با شریکم در مورد اینکه چگونه در نظریه یک عضو اهدا می کنم صحبت کرده بودم،” دی پراتو به میزبان نمایش White Coat، Black Art دکتر برایان گلدمن گفت. “و سپس دو روز بعد این فرصتی به وجود آمد که در بدن و جانم می دانستم که باید انجامش دهم.”
فرد نیازمند، Farah Ali، همسر، مادر و مادربزرگ اهل Nepean حومه اتاوا بود که کبد او به دلیل عوارض هپاتیت C در حال از کار افتادن بود. علی علاوه بر سیروز، در آن زمان 60 ساله نیز مبتلا به سرطان کبد بود که برای برداشتن جراحی خیلی پیشرفته بود.
دو سال پیش این ماه، دی پراتو بخشی از کبد خود را به علی داد. او یکی از گروه کوچک اهداکنندگان زنده است که برای کمک به حل کمبود اهداکنندگان از افراد متوفی در کانادا که از کشورهایی مانند اسپانیا، پرتغال، فرانسه، ایالات متحده و انگلیس بسیار عقب است، قدم پیش گذاشته اند.
اهداکنندگانی مانند دی پراتو نیاز به اعضای بدن و احساس معنایی را از کمک به نجات زندگی به عنوان دلایلی برای اهدایی که به جراحی بزرگ و زمان بهبودی نیاز دارد، ذکر می کنند. اهداکنندگان زنده می توانند یک کلیه، یک لوب یا یک ریه کامل یا بخشی از کبد خود را به اشتراک بگذارند.
از 2936 پیوند عضوی که در سال 2022 در کانادا انجام شد، 20 درصد از اهداکنندگان زنده بودند، طبق داده های مؤسسه اطلاعات سلامت کانادا (CIHI). همان سال حدود 273 نفر در انتظار پیوند عضو جان خود را از دست دادند.
در میان پیوندهایی که از اهداکنندگان زنده انجام شد، فقط کمی کمتر از نیمی از آنها با گیرنده ارتباطی نداشتند.این یک پیشرفت مهم است، می گوید دکتر نازیا سلزنر، متخصص پیوند کبد و مدیر پزشکی پیوند کبد زنده در شبکه بهداشت دانشگاه در تورنتو، که در سال 2000 آن را تاسیس کرد.”در سال 2005، یک مرد آمد و در آن زمان به برنامه ما چالشی کرد و از ما پرسید که چرا نمی تواند به کسی که با او از نظر بیولوژیکی یا احساسی ارتباطی ندارد اهدا کند.”
